مراحل رشد فیزیکی و روحی کودک در یک سالگی
همه‌ی کودکان در سراسر جهان، از هر فرهنگی که باشند، تقریبا از یک الگوی پیشرفت تبعیت می‌کنند.
رشد فیزیکی در یک سالگی
موقعی که کودکان به ۱۲ ماهگی می‌رسند، حرفه‌ای روی زمین می‌خزند و با کمک گرفتن از دسته مبلمان یا وسایل دیگر در اطراف حرکت می‌کنند. به‌جای اینکه به آنها کمک کنید، اجازه بدهید خودشان حرکت کنند و فقط کودک خود را تشویق کنید. ممکن است کمی طول بکشد تا بتواند به‌راحتی از اتاقی به اتاق دیگر برود، بنابراین مدام بغلش نکنید و به او فرصت دهید آزادانه در یک محیط ایمن حرکت کند. همچنین می‌توانید مبلمان و اثاثیه را طوری بچینید که از آنها کمک بگیرد. فقط مراقب باشید به خود آسیب نزند. کودک در ۱۲ ماهگی می‌تواند اشیای کوچکی به اندازه‌ی کشمش را بین انگشت اشاره و انگشت شستش نگه دارد. بیشتر کودکان در ۱۶ تا ۱۷ ماهگی راه می‌روند و تا ۱۸ ماهگی می‌توانند توپی را بالای سرشان پرتاب کنند و سعی کنند آن را بگیرند.
باز هم مهارت‌های فیزیکی کودک یک ساله
- می‌توانند به توپ لگد بزنند؛
- خودشان را از صندلی بزرگسالان بالا بکشند؛
- به‌خوبی راه بروند و بدوند؛
- دو یا سه تکه از اسباب‌بازی‌ها را روی هم بچینند و برج بسازند؛
- درِ بطری آب یا درِ خودکار را بکشند؛
- با قلم خط‌خطی کنند؛
- سعی می‌کنند با قاشق یا چنگال خودشان غذایشان را بخورند.
اگر نگران هستید که رشد کودک‌تان به‌اندازه‌ی کافی سریع است یا نه، بهترین کار مراجعه به پزشک متخصص اطفال است. صریحا از پزشک کودک‌تان بپرسید که فرزندتان در هر مرحله از زندگی، باید بتواند چه کارهایی را انجام دهد.
۱. اضطراب جدایی
«اضطراب جدایی» از بزرگ‌ترها در کودک یک ساله، طبیعی است و معمولا بین ۸ تا ۱۴ ماهگی شروع می‌شود و ادامه می‌یابد. این حالت ممکن است از نظر مدت‌زمانی که طول می‌کشد و شدت آن، در کودکان مختلف متفاوت باشد. به‌طور کلی طبیعی است که کودک با جدا شدن از مادر، اضطراب اندکی را تجربه کند. والدین باید برای کمک‌کردن به کودک‌شان، روالی همیشگی برای خداحافظی‌کردن از او داشته باشند. وقتی کودک را ترک می‌کنید (برای رفتن به محل‌کار، خرید و نظایر آن) و او را به پرستارش می‌سپارید، از او با یک شیوه خداحافظی کنید و سعی نکنید آن را تغییر دهید. در غیراین‌صورت اضطراب کودک را شدیدتر می‌کنید. هرگز دوباره به سویش برنگردید، حتی اگر گریه کند. یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات والدین این است که تحمل گریه کودک را ندارند و دور از چشم او و بدون خداحافظی از او منزل را ترک می‌کنند. هرگز این کار را نکنید. هنگامی‌که کودک در حال بازی یا انجام فعالیت و سرگرمی است، نزد او بروید، خداحافظی کنید و حتی او را ببوسید، زیرا اگر کودک به‌طور ناگهانی متوجه‌ی رفتن شما شود، تصور خواهد کرد فرصتی برای خداحافظی یا بوسیدن والدینش نداشته است و همین او را مضطرب می‌کند. حتی اگر کودک ناراحت می‌شود و گریه می‌کند، نگران نباشید، زیرا پس از رفتن شما به‌سرعت ساکت خواهد شد. البته ضروری است که یک پرستار دانا و کارآزموده از کودک مراقبت کند.
2. استقلال‌طلبی
یکی دیگر از رفتارهای مهم که از هر کودکی سر می‌زند، این است که هر چیزی را در مسیرش پرت می‌کند. این را درک کنید که کودک به هیچ‌وجه قصد آزاردادن شما را ندارد. یک کودک یک ساله فقط به‌طور طبیعی کنجکاو است، بنابراین احتمالا او به این موضوع فکر می‌کند: «واقعا چه اتفاقی می‌افتد اگر این فنجان را از آن ارتفاع پایین بیندازم؟» درواقع تنها چیزی که کودک یک ساله اصلا به آن فکر نمی‌کند این است که «ببینم واقعا می‌توانم با این کار مامان را دیوانه کنم؟!»
کودک شما دیگر کم‌کم متوجه شده است که فردی مستقل از شماست. بنابراین اگر تلاش می‌کند استقلال خودش را به‌دست آورد، تعجب نکنید. اگر کودک برای سوار شدن در صندلی مخصوصش در اتومبیل یا کالسکه‌اش، برای حمام کردن یا تعویض پوشکش با شما کلنجار می‌رود، مانعش نشوید. اجازه دهید کودکان به این شیوه تلاش کنند و استقلال‌شان را به‌دست آورند. فقط در مواردی که می‌خواهید کودکان‌تان حرف‌شنوی بیشتری از شما داشته باشند و آنها قبول نمی‌کنند (مانند نشستن در صندلی مخصوص در اتومبیل) با پرت کردن حواسش کار خودتان را انجام دهید. مثلا هنگامی‌که می‌خواهید او را به داخل اتومبیل ببرید، اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را به دستش بدهید یا آوازی را که دوست دارد بخوانید تا حواسش پرت شود.
3.صحبت کردن
کودک یک ساله واژگان محدودی مانند مامان، بابا و دادا را بلد است. در این سن، آنچه از بیشترین اهمیت برخوردار است، واکنش کودک‌تان نسبت به سخنان دیگران است. آیا او می‌تواند صدای پدر و مادرش را تشخیص دهد؟ آیا نسبت به اسم خودش واکنش نشان می‌دهد؟ هنگامی‌که می‌گویید «بالا»، دستش را بالا می‌برد؟ آیا نسبت به سروصداهایی مانند صدای جاروبرقی یا بوق اتومبیل واکنش نشان می‌دهد؟ آیا هنگامی‌که دیگران درحال خندیدن هستند می‌خندد؟ آیا هنگامی‌که به او لبخند می‌زنند، واکنش نشان می‌دهد؟ اگر نه، حتما به پزشک فرزندتان مراجعه کنید. در طول این یک سال متوجه خواهید شد که کودک برخی از کلمات تک‌واژه‌ای را ادا می‌کند. او کم‌کم مسیرهای ساده مانند «بینی‌ات کجاست؟» را دنبال خواهد کرد. یکی از مهم‌ترین روش‌ها برای پیشرفت زبان و تقویت فن بیان کودک، صحبت کردن با اوست. ۹۰ درصد کودکان، کلمات را ازطریق تکرار و تقلید از والدین و اطرافیان‌شان می‌آموزند. برای فرزندتان کتاب بخوانید و با او گفت‌وگو کنید. به او بگویید: «این چیست؟ یک سگ! سگ چه کار می‌کند؟ می‌دود!» تا حد امکان با آنها ارتباط برقرار کنید و آنها را با واژگان مختلف آشنا کنید.
4.سلامتی
پزشک کودک‌تان چندین موضوع را از شما خواهید پرسید. یکی از مهم‌ترین آنها این است که آیا فرزندتان راه می‌رود؟ درست است که بیشتر کودکان ۱۲ تا ۱۷ ماهه کم‌کم راه رفتن را یاد می‌گیرند، اما پزشک می‌خواهد مطمئن شود که آیا کودک‌تان می‌تواند سینه‌خیز برود، بایستد و خودش به‌تنهایی حرکت کند یا خیر. پزشک باید قد و وزن کودک را اندازه بگیرد تا مطمئن شود که رشد کودک با سرعت مناسبی انجام می‌شود. همچنین با شما درباره‌ی نوبت واکسیناسیون بعدی صحبت خواهد کرد. برخی از انواع واکسن‌ها در این زمان واکسن هیب (بیماری مربوط به مغز)، ذات الریه، فلج اطفال، MMR (سرخک، سرخجه و اوریون) هستند.
سؤالات مهم دیگر پزشک، عبارت‌اند از:
عادات خواب: کودک‌تان شب‌ها و عصرها چند ساعت می‌خوابد؟
عادات غذایی: کودک‌تان چه نوع غذایی (غذاهای جامد) می‌خورد؟ آیا او سعی می‌کند خودش با استفاده از دست‌هایش غذا بخورد؟ همچنین باید با پزشک درباره‌ی تعویض شیرمادر یا شیرخشک با شیرگاو صحبت کنید.
رفتار: آیا او تماس چشمی برقرار می‌کند؟ آیا نسبت به اسمش واکنش نشان می‌دهد یا به اشیا اشاره می‌کند؟
بینایی: آیا مدام چشم‌هایش را می‌مالد یا اسباب‌بازی و کتاب را به چهره‌اش نزدیک می‌کند؟
شنوایی: آیا فرزندتان به سوی صدا برمی‌گردد؟
صحبت‌کردن: آیا فرزندتان صداها، لالایی یا هر کلمه‌ی دیگری را تقلید می‌کند؟
اين مطلب ادامه دارد...... .
08:09:032023-07-16